Jaki tynk wewnętrzny wybrać?
Tynk wewnętrzny powinien zapewniać estetyczny wygląd ścian oraz zachowywać trwałość w trakcie użytkowania pomieszczeń. Musi być więc w określonym zakresie odporny na uszkodzenia mechaniczne i ścieranie.
Najpopularniejsze tynki do ścian wewnętrznych to tradycyjny tynk cementowo-wapienny oraz tynk gipsowy. Tynk gipsowy pozwala w szybki sposób uzyskać gładką powierzchnię ścian. Tynk tradycyjny choć ma zazwyczaj nieco chropowatą fakturę jest znacznie trwalszy (może też być zatarty na gładko). Który tynk wewnętrzny sprawdzi się lepiej w Twoim domu?
Tynk wewnętrzny cementowo-wapienny
Po ułożeniu tynk tradycyjny ma zwykle lekko chropowatą fakturę i nawet po dokładnym wygładzeniu pozostaje bardziej szorstki, niż np. tynk gipsowy. Ten rodzaj tynku jest paroprzepuszczalny, więc nie hamuje przenikania pary wodnej przez mury. Odznacza się także dużą odpornością na uszkodzenia mechaniczne. Można go układać na wszystkich rodzajach podłoży mineralnych w pomieszczeniach dowolnego przeznaczenia. Ten tynk wewnętrzny może również zostać użyty jako podłoże pod gładzie gipsowe, wapienne lub cementowe oraz pod tynki szlachetne. Zaprawy tynkarskie cementowo-wapienne przeznaczone są do wykonywania tynków jedno- lub wielowarstwowych w kategorii od 0 do III (od tynków surowych, nierównych, z widocznymi poszczególnymi rzutami kielni po tynki równe i gładkie). Całkowita grubość warstw wynosi 0,5-4 cm.
W sprzedaży są tynki cementowo-wapienne do nakładania ręcznego lub maszynowego. Wybór metody nanoszenia tynku zależy od inwestora.
Tynk wewnętrzny cementowo-wapienny stosuje się w miejscach suchych, tych o zwiększonej wilgotności powietrza (łazienki) oraz tam, gdzie występuje ryzyko uszkodzenia mechanicznego (korytarze, klatki schodowe, garaże). Są niezastąpione w przypadku wyrównywania dużych (nawet do 2 cm) krzywizn powierzchni murowanych.
Gipsowy tynk wewnętrzny
Tynki gipsowe są w stanie wchłonąć nadmiar wilgoci z pomieszczenia i oddać ją, kiedy wilgotność otoczenia jest niska. Dzięki niewielkiemu ciężarowi nasypowemu mają nieznacznie lepszą od tynków cementowo-wapiennych izolacyjność cieplną.
Charakteryzują się też dobrą przyczepnością do różnego rodzaju podłoży, dzięki czemu są wyrobami uniwersalnymi, o szerokim zastosowaniu. Łatwo się je wyrabia i nakłada. Mają krótki czas wiązania, co wpływa na skrócenie czasu realizacji robót budowlanych.
Tynk gipsowy służy do wykonywania jednowarstwowych wypraw. Pozwala uzyskać gładką powierzchnię ścian i sufitów bez potrzeby dodatkowego stosowania gładzi. Pokryte nim powierzchnie wykańcza się bezpośrednio farbą lub tapetą. Zaprawa może również zostać użyta jako podłoże pod gładź gipsową, wapienną lub cementową oraz pod tynki szlachetne.
Taki tynk wewnętrzny jest jednak mniej wytrzymały pod względem mechanicznym od tych, w których głównym spoiwem jest cement. Nie powinien być więc stosowany w miejscach, gdzie będzie nieustannie narażony na uszkodzenia mechaniczne. Nie jest też odporny na wodę i stałe zawilgocenie. Gdy poziom wilgotności powietrza przekroczy 80%, gips zaczyna tracić swoją wytrzymałość. Dlatego nie poleca się wykańczać nim ścian łazienki. Tynk gipsowy może zostać ułożony w łazience jedynie wówczas, gdy wilgotność powietrza w tym pomieszczeniu nie będzie przekraczała stale 70%.
Przeczytaj także:
► Tynkowanie ścian zewnętrznych – 8 zasad dobrego tynkarza
► Jak przygotować ściany wewnętrzne przed tynkowaniem?