Zaprawa tradycyjna: zasady murowania ścian

Zaprawa tradycyjna cementowo-wapienna to najpopularniejsze rozwiązanie przy wznoszeniu ścian budynków z elementów tradycyjnych. Przeznaczone jest przede wszystkim do murowania przegród z betonu komórkowego, elementów wapienno-piaskowych, pustaków ceramicznych i cegieł.

Zaprawa tradycyjna w postaci suchej mieszanki wymaga rozrobienia z czystą wodą. Zawartość opakowania należy wsypać do pojemnika z uprzednio odmierzoną ilością wody, którą dobiera się w zależności od konsystencji zaprawy, jaką chce się uzyskać. Ustalone proporcje wody warto zanotować, aby kolejne partie zaprawy były przygotowywane w ten sam sposób. W przypadku Tradycyjnej zaprawy murarskiej 0.5 proporcja mieszania wynosi 3,5 l wody na 25 kg zaprawy.
Zaprawa tradycyjna w postaci suchej mieszanki może być rozrabiana przy użyciu wiertarki z regulacją obrotów oraz mieszadła do zapraw. W przypadku większych prac zaleca się użycie betoniarki. Zaprawę należy mieszać z wodą do uzyskania jednolitej masy bez grudek.

Murowanie elementów ściennych

W ramach prac przygotowawczych należy znaleźć najwyższy i najniższy punkty podłoża (ściana fundamentowa, płyta, strop itd.) pod ścianą.Jeżeli różnice wysokości przekraczają 10 mm to należy je zniwelować poprzez ułożenie warstwy wyrównawczej podłoża z zaprawy cementowej. Do dalszych prac można przystąpić po związaniu zaprawy w warstwie wyrównawczej podłoża (od 1 do 2 godz). Jeżeli wynika to z projektu należy ułożyć warstwę izolacji poziomej przeciwwilgociowej. 
Murowanie na zaprawie tradycyjnej wykonuje się zgodnie z ogólnymi zasadami murarskimi. Prace rozpoczyna się od murowanie bloczków w narożnikach. Miedzy nimi rozciąga się sznurek murarski i uzupełnia warstwę elementami ściennymi.
Zaprawa tradycyjna powinna być nanoszona na powierzchnię murowanych elementów bezpośrednio po rozrobieniu. Czynność tę wykonuje się kielnią tradycyjną. Należy przy tym pilnować, aby grubość warstwy zaprawy wynosiła od 8 do maksymalnie 15 mm.
Czas zużycia zaprawy cementowo-wapiennej nie powinien przekroczyć 5 godzin.
Na warstwie zaprawy osadza się murowany bloczek i lekko go dociska. Położenie bloczka można skorygować posługując się młotkiem z gumowym obuchem (nie może to być zwykły młotek, gdyż mógłby uszkodzić materiał murowy).

Uwaga na spoiny, czyli  odpowiednio naniesiona zaprawa tradycyjna

Zarówno spoiny poziome, jak i pionowe należy dokładanie wypełnić zaprawą, chyba że do murowania ścian używa się elementów wyprofilowanych na pióra i wpusty. Wówczas spoin pionowych nie wypełnia się zaprawą. Należy to jednak wykonać, gdy chociaż jedna z powierzchni bocznych jest gładka (np. po docięciu bloczka) lub jeżeli są różne systemy łącznia (profilowanie) na każdym z bloczków. 
Bloczek z wyprofilowany powierzchniami bocznymi na pióro i wpust należy osadzać w murze ustawiając go na warstwie zaprawy od góry. Nie powinno się ustawiać go obok wymurowanego już elementu i przysuwać do niego, gdyż wówczas zaprawa tradycyjna gromadziłaby się w nadmiarze w spoinie pionowej.
W ścianach przeznaczonych do tynkowania należy pozostawić niewypełnioną spoinę na głębokość 5-10 mm przy zewnętrznych licach.

Przeczytaj także: 


► Zaprawa tradycyjna – co warto o niej wiedzieć
► Tradycyjna zaprawa murarska – wybór produktów i narzędzi